nú vérð ég áð skrífá méð kómmúm tíl áð háldá úppá áð ég ér búín áð fá kómmúrnár mínár áftúr. mágnáð hváð ég héf sáknáð þéssárá lítlú skráttá. óg hváð þær skíptá míklú málí. gótt éf ég ér ékkí bárá fárín áð lésá þéttá méð rússnéskúm hréím...hé hé hé...
áf hvérjú géríst þáð áð ég vákná méð núll prósént þólínmæðí gágnvárt börnúm þégár ég sófná úm éftírmíðdágínn? kánníst þíð víð þéttá vándámál? ég vákná úrrándí óg bítándí óg nénní éngán végínn áð éígá sámskíptí víð úngvíðíð. ófsálégá pírrúð mámmá.
mákínn kémúr á láúgárdágsmórgúnínn.
mámmá mín prúmpáðí rétt í þéssú óg svó fór hún áð hlæjá.

áðán dóttáðí ég í míðjúm sámræðúm víð són mínn. míg býrjáðí áð dréýmá éítthváð óg svó fór ég áð svárá hónúm í sámræmí víð dráúmínn én þáð vár ékkért téngt því sém hánn vár áð tálá úm. svó hrökk ég úpp óg hló vóðá míkíð, éndá fýndíð áð svárá bárá éíntómú búllí.

búllúmrúgl.