sjihihitt hvað það var gaman í gær. ég átti stórasta afmælisdaginn minn í heimi.
fyrst borðaði ég köku og gott brauð ásamt litlu fjölskyldunni minni og systurinni og pabbanum og ég blés á kerti og svona fínt. fékk kjól frá fjölskyldunni í gjöf og er hann fallegur mjög. að hádegismat loknum safnaðist múgur og margmenni saman á austurvelli til að halda uppá mig. einhverjir voru reyndar svo æstir að þeir fóru að kasta mat í alþingishúsið en það voru hvort eð er boðflennur sem ég kannaðist ekki við svo að ég firri mig algerlega ábyrgð.
að þeirri samkomu lokinni fórum við systur og mæðgur á hasar-basar á smiðjustíg þar sem viðstaddir sungu fyrir mig afmælissönginn undir styrkri stjórn effemm belfast. það var gaman. já og við fengum kakó og piparkökur.
nú eftir góðan blund heima snæddi ég ljúfar veitingar ásamt minni nánustu fjölskyldu (mínus frumburðurinn sem var í sveit að keppa og móðurmyndinni sem var í sveit að kenna). það var indælt. þaðan héldum við svo í laugardalshöllina þar sem ég barði höndina á mér til óbóta með hristu og aftur var afmælissöngurinn sunginn fyrir mig. í þetta sinn af um fimmþúsund manns plús þeim sem sungu með útvarpinu þar sem herlegheitin voru spiluð í beinni á rás tvö. mér leið eins og ég héti ólöf ragna grímsdóttir eða eitthvað svoleiðis. djöfull var þetta hrikalega eftirminnileg stund. já og svo hafði ég fengið fullt af skemmtilegum essemessum þegar ég kom af sviðinu sveitt og másandi frá fallegu fólki sem vildi óska mér til hamingju.
núnú, ekki var þó öllu lokið þó að hápunktinum hefði verið náð. úr höllinni brunuðum við niður á söntu maríu þar sem ég saup öl ásamt kærum vinum og kærum vandamönnum langt framundir morgun. starfsfólkið mitt yndislega hafði gert fyrir mig köku (nánar tiltekið var það hún joana frá póllandi sem bakaði) og ég blés aftur á kerti og enn eina ferðina var afmælissöngurinn sunginn.
í dag er ég í gleði-þreytu-kóma með marbletti í lófanum og pikkfast sólheimaglott á fésinu.
það verður erfitt að toppa þennan afmælisdag.