gerðist svo góð að rífa í spaðann á ingó á föstudaginn þar sem ég birtist í mýflugumynd sem einkabílstjóri systur minnar. ég fékk vel þeginn bjór með mér í nesti heim eftir að hafa heilsað kauða og svo leystist ég upp eins og hologram... (kvót, lóa..hehehe) svo tróð ég mér í nælonið og málaði samkomusal í salahverfi rauðan. árshátíðin var sem hér segir: skálað hjá stjóranum, snittur fastar í tönnum, rúta í salahverfi, ræður haldnar af ókunnugum, fullur stærðfræðikennari, sölt humarsúpa, fín steik, skál og meira á ýmsum tungumálum, enda margir tungumálakennarar á svæðinu, vandræðaleg skemmtiatriði, hinir og þessir komu út úr skápnum sem reykingamenn og dönskukennarinn datt á rassinn.
allt í allt hin ágætasta skemmtun, séð frá mannfræðilegu sjónarhorni.

hinsvegar er ég ennþá eitthvað hálf dösuð sem er ótrúlegt miðað við að hafa drukkið 4 bjóra, 1 hvítvínsglas og farið að sofa fyrir kl.2.
það er af sem áður var þegar ég gat drukkið vodka og gin og landa og southern comfort í djús inni í tjaldi og út um alla þórsmörk í heila fjóra daga!
nú þarf ég bara að sjá flösku af southern comfort og mig fer að svima.

svei mér þá.

hvílíkur unaður er. að eiga stund með sjálfri mér. elska hund með mjálm og gler. hvílíkur unaður er. það er margt sem minnir á. hasselblad kem inní tá.
hvílíkur unaður er.

í dag er vendredi och moi er at hugse about at være a little creativa i dag. aber das is meget complicado að tænke every dag noget interesante pour mine amigos.
so will jag bara go aus mon house und hætta at skreve estupideces like un idiote.
arrivaderchi och have dig eine magnifique weekenden.

hasta la pasta

getur einhver sagt mér hvað má gera við börn sem eru að drepast úr kláða vegna hlaupabólna?

You Have A Type B+ Personality

B+ You're a pro at going with the flow You love to kick back and take in everything life has to offer A total joy to be around, people crave your stability. While you're totally laid back, you can have bouts of hyperactivity. Get into a project you love, and you won't stop until it's done You're passionate - just selective about your passions

Do You Have a Type A Personality?

úff. það er svo yndislegt þegar snjóa leysir og ruslið kemur aftur í ljós eftir snjóinn og slabbið. ég fékk hreinlega gæsahroll þar sem ég stóð úti í garði í gærkveld og andaði að mér laufléttum úðanum. svei mér þá ef ég kemst ekki í rómantískan fíling í úða og þoku. sérstaklega úða. en samt líka þoku. eiginlega bæði. samt...
eftir að hafa lesið um sýkta fingurinn á ingó og sýkta tannholdið í lóu hef ég verið að velta eigin heilsu fyrir mér og er skemmst frá því að segja að ég er eld-hress (sjö,níu,þrettán). nema auðvitað ef ég einbeiti mér að því að finna eitthvað þá gæti ég svosem minnst á bóluna sem er að angra mig í hársverði neðri í vestri, eða semsagt til vinstri á hnakkanum. svo er ég með bölvaðan kláða á olnboganum auk þess sem gamla meðgöngu grindareymslið hefur verið að minna á sig undanfarna daga. mig grunar sterklega líkamsræktarfjandann. í raun er sama í hvaða átt líf mitt stefnir, það kemur alltaf að einum og sama niðurstöðupunktinum. íþróttir eru hættulegar. heyrðu já og svo er ég með brotna fyllingu í jaxli en verð víst að bíða í eina 37 daga í viðbót eftir að komast að í hvíta stólnum. truflar mig svosem ekkert. annars finnst mér gaman að fara til tannlæknis. það er nokkuð sem ég hlakka alltaf til. svo fer ég annað hvort keyrandi eða í strætó (með stolt á vör) upp í mjódd þar sem kauði er til húsa. eiginlega á ég mér svona sérstakan tannlæknasvip, en í honum felst stolt, mont, ánægja, tilhlökkun og örlítið háð til handa þeim sem eru ekki eins heppnir og ég að vera á leiðinni til tannlæknis. svo þegar ég er á leiðinni heim (helst sem deyfðust því það er skemmtilegast), þá er svipurinn margfaldur. eiginlega hálfgert glott. ég vona alltaf að það sjáist utaná mér að ég sé lömuð í hálfu andlitinu (ég þarf mikla deyfingu), en því miður gerist það sjaldan að aðrir sjái ástandið utaná mér. tannlæknasvipurinn minn hugsa ég að sé svolítið eins og afmælissvipurinn minn, en hann nota ég í heilan dag aðeins einu sinni á ári auk þess sem ég svekki mig á því að vera ekki spurð um kennitöluna mína nema af daufheilum sem kveikja ekki á perunni og óska mér til hamingju. nema hvað...
hárgreiðslustofusvipurinn minn er ekki eins. hann er meira svona ,,hvað ertað horfa svona alltaf á mig? er ég skrýtin ha? ha?"
ég fer nefnilega svo sjaldan á hárgreiðslustofur að ég kem alltaf út í hálfgerðu menningarsjokki. ekkert stolt þar á ferð. svei mér þá ef ég hef nokkurn tíman gengið út af slíkum stað með ánægjutilfinningu í iðrunum.
nú sá ég valdimar flygering henda rusli í svörtu ruslafötuna fyrir utan regnbogann og ganga í burtu. en það kemur málinu sosum lítið við fyrir utan að staðfesta hversu skemmtilegt útsýnið er héðan af hverfisgötunni.
annars er ég að fara að flytja næstu vikurnar.
við skulum ekkert vera að minnast á það ógrátandi.
ég ætla að hringja í tannlækninn minn og reyna að fá tímanum flýtt til að hafa amk eitthvað til að hlakka til á næstunni.
já og svo er að koma vor.

hvernig fer ég að því að fá fólk til að borga mér leigu sem átti að greiðast þann 1. janúar síðastliðinn? hvernig á ég að koma fram við fólk sem er búið að halda mér í ,,á morgun" og ,,þetta er að reddast" og ,,þetta er að koma" í heilan mánuð? hvernig tala ég við manneskjur sem eru krónísk fórnarlömb aðstæðna, sem bera enga ábyrgð á eigin veseni heldur er allt erfitt vegna þess að kerfið, félagsþjónustan, tryggingastofnun, bankinn, konan á skrifstofunni út í bæ, veika amman, fólkið sem sér um ömmuna, veiku börnin og læknarnir þeirra, vinnuveitandinn og strætóbílstjórinn eru að reyna að gera þeim lífið erfitt?
mig er farið að langa til að slá ákveðna aðila utanundir.

gekk með systur minni um miðbæ reykjavíkur á sunnudagskvöldið síðasta. við vorum sjávarmegin, gengum niður á höfn og svo upp lindargötuna framhjá og á milli nýbygginganna og niðurrifsins. mældum út svæðin sem á að umturna og röltum í kringum húsin sem verða horfin innan einhverra ára eða mánaða.
að auki ræddum við af miklum ákafa mál málanna hjá miðbæjarbúum, og vonandi fleirum, þessa dagana. ég á eiginlega bágt með að trúa því að einhver hópur fólks hafi komist að þeirri niðurstöðu að það væri sniðugast að rífa hálfan laugaveginn ásamt fleiri stórum hlutum gamla miðbæjarins. væri ekki nær að nota peningana í að gera gömlu húsin upp og laga þau nýju svo að þau komist nær þessum gamlamiðbæjarreykjavíkurstíl?
ég finn að ég verð döpur þegar ég hugsa til svona starfsemi. ég get ekki ímyndað mér hvað fer fram á milli eyrnanna á því fólki sem þykir vænlegast að breyta þessu elsta hverfi borgarinnar í ferkantað nútímahverfi. mig minnir einmitt að í öllum þeim borgum sem ég hef heimsótt eða lesið mér til um sé það einmitt miðbærinn þar sem gamli byggingarstíllin fær að njóta sín, þar sem saga borgarinnar skín í gegnum götumyndirnar, þar sem húsin hafa sál. sál...það er einmitt orðið. gömlu húsin í bænum hafa sál. þau eiga sér sögu og þau eru tengiliður okkar við það sem reykjavík var, og er, en það er lítið sjávarpláss á hjara veraldar. rétt er að þau hafa kannski ekki verið byggð af miklum efnum og víst er ýmislegt sem má lagfæra, en það er einmitt það sem peningarnir ættu að fara í. svona eins og frakkarnir eyða pening í að laga notre dame og hreinsa brýrnar sínar og ríki leggja metnað uppúr að viðhalda fegurð hinna sögulegu bæjarhluta, ættum við að vernda okkar. ekki bara að vernda gömlu húsin heldur ættum við að vernda útlit miðbæjarins, gamla stílinn. það segir mér enginn að öll ný hús verði að vera nútímaleg í útliti og að einhverjum finnist fallegt að klambra saman litlum bárujárnshúsum og póstmódernískum lúxusíbúðum. miðbærinn hefur heldur aldrei snúist um lúxus. lúxus tengist fjármálahverfum og það er í borgartúni. endilega skellið upp lúxusháhýsum með 3 lyftum á hvern íbúa í borgartúninu, nóg er plássið í kringum höfða td. þar mætti aldeilis skella upp skýjakljúfum.
ég legg til að svæðið sem nær frá kirkjugarðinum við suðurgötu og upp að klambratúni og frá reykjavíkurflugvelli niður á höfn, verði endurskipulagt og teiknað upp á nýtt með upprunalegan stíl í huga. þá fengju eigendur þessara húsa greiðslur til þess að bæta og lagfæra og gera upp, eða þá gæti borgin keypt upp þau hús sem eru í niðurníðslu, lagfært þau og notað þau annað hvort sem leiguíbúðir eða undir skrifstofur og aðra starfsemi.

ég finn löngun mína til þess að búa í reykjavík fjara út í hvert skipti sem ég sé nýjan steypuklump í miðbænum eða les um fyrirhugaðar framkvæmdir á svæðinu. mig langar voða lítið að búa í borg þar sem unnið er markvisst að því að eyða sálinni.

nú spyr ég.... hvað, ef eitthvað, er hægt að gera til að snúa þessari þróun ?
ætli við samlandarnir getum í eitt einasta skipti sýnt nægilega mikinn samhug í verki til þess að koma í veg fyrir yfirgang nýbyggingamafíunnar?

fór í nostalgíuferð í morgun. synti 200 metra í breiðholtslauginni, keyrði framhjá æskuheimilinu og grunnskólanum og rölti um ganga framhaldsskólans, en þangað átti ég reyndar erindi. skellti hinu bara með í pakka þar sem ég var hvort eð er á leiðinni þarna uppeftir. kemur sjaldan fyrir lengur á þessum síðustu og verstu tímum.
nema hvað.
þarna naut ég mín mjög og mikið á sokkabandsárunum (hvaða ár eru það annars?)
af einhverjum ástæðum myndi ég þó ekki kaupa mér íbúð þarna uppfrá. kann ekki alveg að segja hvers vegna, enda á ég sjálf mest megnis góðar minningar úr hverfinu... en einhverra hluta vegna.....

blogg dagsins hjá minni kæru systur minnti mig einmitt á fólkið sem keypti íbúðina þar sem við ólumst upp, þegar við fluttum út. þau eru þessar frelsuðu týpur. ég hálf vorkenndi íbúðinni ,,minni". ég vorkenni sérstaklega glugganum í litla skrifstofuherberginu þegar jólin nálgast því þá verður hann að bera upplýstu stafina þar sem stendur ,,jesus loves you".
hálf svona suður-bandaríkjalegt.... eða svo segja allavega fordómarnir mínir mér.

leiðinlegi karlinn með skræku röddina er ennþá á vakt í lauginni. konan í búningsklefanum er líka á sínum stað að prjóna. það er svosem fínt að það fyrirfinnist svona fastir punktar í tilverunni.

djöfull er mikið að gera! ég bara hreinlega má ekki vera að...

vinnufjandinn fríkar út
flest er skjól í fokið
ég er sveitt og súr með stút
seint verður því lokið

ritstíflað er ræksnið mitt
seint í rassinn gripið
krota smá svo verðég kvitt
og kommentin þið hripið

best að farað bögglast í
bókapant í síma
vil ei verða þekkt af því
að falla þar á tíma

hananú

ég er farin að gruna eldri ættingja mína um samsæri gegn minni elskulegu systur. samsærið felst í því að reyna að deyja sem næst afmælinu hennar.

hún átti afmæli á föstudaginn.

afi dó á fimmtudaginn.

best að skreppa í kistulagningu og fara svo í heimsókn að skoða afmælisgjafirnar.
ef eitthvað er súrsætt þá er það núna.

magnaður andskoti. kveki á blogger.com og fæ allt á japönsku... makkar eru merkileg tæki.

prófayfirferð í heimahúsi þessa vikuna og undirbúningur næstu viku. óskaplega kósí að vinna heima.

mig dreymdi um daginn að ég ætti nýja systur sem ég stakk uppá að yrði skírð hildur dagmar. tengdist bróður pabba heitnum sem hét hilmar. hil -dur dag -mar... skiljú. samt ekki falleg samsetning og ansi óþjál. hildur dagmar hjálmtýsdóttir.

annars þykir mér skemmtilegt að tilkynna ykkur að ég verð bráðum móðursystir. lóa er ólétt að tvíburum og hin hamingjusamasta í nýja raðhúsinu ásamt honum kalla sem er hagfræðingur að mennt og vinnur í stjórnarstöðu hjá kb banka. hann var m.a. tilnefndur sem kynþokkafyllsti maður landsins á bóndadaginn síðasta. skolhærður og spengilegur með óskaplega vel mótaða vöðva, enda hefur hann verið í góðu formi síðan hann keppti í herra ísland hér um árið.
gaman að segja ykkur frá því.
svo minni ég vini og vandamenn á brúðkaupið sem verður haldið á þjóðhátíðardaginn í hallgrímskirkju og veislan á eftir á hótel borg þar sem í svörtum fötum munu spila fyrir dansi á samt birgittu haukdal og idol-dómnefndinni.
lóa og kalli (sem kalla sig oft lókal bara í djóki), eru strax búin að setja gjafalista í kosta boda og habitat.
lóa er búin að segja upp störfum og þegar fer að líða á óléttuna ætlar hún að gerast heimavinnandi og þar sem kalli er svo vel launaður hefur hún hugsað sér að dútla sér heima með krökkunum (degi smára og lilju líf) og þegar hún hefur lokið við að innrétta húsið í rómantískum kántrí-stíl ætlar hún að bjóða uppá matreiðslunámskeið í stóra eldhúsinu sínu.

bless á meðan