hafði ekki hugsað útí að ég væri með holu í kinninni fyrr en mér varð illt íenni. það er sosum svo með svo margt sem er ósýnilegt þangað til það truflar. skyndilega leið mér eins og andlitið á mér væri um það bil að springa af mér og þá varða nú svo að ósköp elskulegur læknagaur skrifaði uppá pensilín við þessum skratta.
andlitið er ennþá á sínum stað til allrar hamingju.
mikið þykir mér óhugnalegt þegar ég sé mig knúna til að ímynda mér hvernig ég lít út að innan...