það er eitthvað við prump og kúk.... átta mig ekki almennilega á hvað það er sem gerir fyrirbærin svona óendanlega fyndin. það væri nú sennilega hið skemmtilegasta mál að rannsaka rætur rassaboruhúmors. eða kannski ekki. ætli það myndi ekki bara drepa fyndnina niður. tjah... maður spyr sig...
ég var sko að lesa kúkasögu eftir nýjasta meðlim tenglalistans míns sem heitir hugi og ég neita því ekki að tár runnu niður kinnar mínar tvær (andlitskinnarnar).

annars er ég að dunda mér við að lesa draumalandið, sjálfshjálparbók handa hræddri þjóð.
ansi skemmtilegar pælingar og röksemdafærslan er alveg að virka fyrir mig. ætli allir séu sammála?