tengdamóðirin farin. leitt er það og ógagnlegt. nú verður enginn búinn að búa um rúmið mitt og þvo þvottinn og ryksuga þegar ég kem heim....hehe... mikið hljóma ég dekruð þarna. auðvitað hefur nærvera hennar verið okkur öllum mikill yndisauki og gleði og ekkert smá hjálpleg líka. fjarvera hennar sparkar þó rassinum á mér heim í meira magni að sinna börnum og buru í stað þess að hanga eins og rotta á veitingahúsinu. mér þykir erfitt að slíta mig þaðan, enda skemmtilegur staður. fyrir utan hvað nískuna í mér svíður yfir því að vera ekki að vinna sjálf til að spara launakostnað. laun eru dýr. dýri sé laun. í maí reddast þetta þegar ég tek morgunvaktirnar sjálf eftir að framhaldskólakennarasumarfríið skellur á. þá verður sko sparað.
já og svo er ég alveg sammála bróður mínum honum louie. áfram vörubílstjórar. við eigum að gera miklu meira af þessu. rífum okkur upp á rassgatinu og kvörtum. það má alveg vera leiðinlegi gaurinn sem setur útá hluti. ég er kannski ekki best til þess að segja þetta enda mjög léleg í að kvarta, en ég þarf að þjálfa mig í því. og það þurfa fleiri að gera. ég væri til dæmis alveg til í allsherjar bojkött á okrara. prentum út okursíðuna hans dr. gunna og bojköttum. verum reið. það er víst hollt.
allir á santa maría. þar er sko ekki okrað....hehe....