nú á ég íbúð. skál fyrir því.
það er gaman að rannsaka gömul hús, komast að því hver byggði það, hver bjó þar, hvernig það leit út og svo framvegis. ég lærði í dag hvað deiliskipulag þýðir og í framhaldi af því ætla ég að leggja fram tillögu að breytingu deiliskipulags vegna reits 1.152.5 þess efnis að ég megi í framtíðinni bæta við kvistum á húsið mitt ef mér sýnist svo.
grúsk er skemmtilegt.
heimilið mitt tilvonandi fyrrverandi er fullt af kössum og drasli og er vel. það er gaman að grisja út ruslumdrasl.
þetta er eiginlega bara alltsaman hið besta mál. akrafjall og skarðsheiðin eins og þokukenndir draumar, ekkert er fegurra en endalok veturs í reykjavík.
stel ég og skrifa.
yndislegir þessir föstudagar alltaf hreint.

fæ lykla á morgun og þá verð ég orðin fullgildur íbúðareigandi. assgoti er ég stolt af sjálfri mér og mínum. svo gerir maður bara fínt og fágað, leigir draslið út og stingur af til útlanda. he he he... það yrðu sosum ekki allir kátir yfir því, hmmm...haaa...
en amk er þetta stór áfangi, ég mun hérmeð hætta að borga leigudrottnum þessa lands og annarra aurinn minn, heldur mun ég greiða mér hann sjálf í eigin vasa og er það hið besta mál.
nú höfum við viku til að flytja. alveg er það merkilegt hvað fámenn og fátæk fjölskylda getur safnað að sér drasli og óþarfa. svo kemur að því að skoða allt kassadótið en þá vakna tilfinningar og maður verður gersamlega fatlaður við að reyna að losa sig við helvítis draslið. ekki bætir svo úr skák að sem tilvonandi íbúðareigandi hef ég látið mig hafa að horfa á innlit-útlit, en þar er stanslaust verið að sýna inn til fólks sem sækir innblástur sinn sennilega beint í líkhús, frystihús, skurðstofur og annað álíka sterílt húsnæði. það er nefnilega "in" núna og það finnst öllum svo smart. svo sit ég framan við skjáinn og horfi inn á skurðstofurnar, slít glyrnurnar frá sjónvarpsskjánum og lít í kringum mig. oftar en ekki fer mér að blöskra mergðin af dótaríi, kertastjökum, myndarömmum, pottaplöntum, boxum, bókum og leikföngum. þá fer mig að langa til að stökkva yfir í minimalismann og pakka öllu inn í krómaðan kassa, en svo þegar þættinum lýkur og judging amy hefst þá færist yfir mig öllu heimilislegri ró og ég sættist við dótaríið mitt. gott ef mig er ekki bara farið að langa í blómótt veggfóður...

They´re coming to take me away HA HA
They´re coming to take me away HO HO HEE HEE HA HA
To the funny farm
Where life is beautiful all the time
And I´ll be happy to see
Those nice young men
In their clean, white coats
And they´re coming to take me away, Ha-haaa!
To the happy home
With trees and flowers and chirping birds
And basket weavers who sit and smile
And twiddle their thumbs and toes
And they´re coming to take me away, HA HA
They´re coming to take me away HO HO HEE HEE HA HA....

það er mjólkur-barna-gubbulykt af úrinu mínu. minna afkvæmið var búið að fá of mikið af mjólkurvörum ofaní sig og ákvað að láta það gossa yfir handlegginn á mér. súrsæt upplifun. eldra afkvæmið ákvað að ljúka veikindum sínum í dag til að geta djöflast í djöflabúningi. ekki sér maður krakkana lengur pæla í sveigjanleika títuprjóna og sauma öskupoka til að hengja á okkur gamla fólkið. það er af sem áður var... sjálfar hefðirnar fá ekki einusinni að halda í hefðirnar. já, svo beygjast krosstré sem önnur tré. ég er fullorðin kona. (stolið djók)
fór til tannlæknis í morgun. fannst það góð tilbreyting frá því að mæta í vinnuna (sem segir okkur ýmislegt um ást mína á vinnunni). mér þykir ósköp vænt um tannlækninn minn, hann er góður. svo lagaði hann holu í efrigóm til vinstri (frá mér séð) og ég er rétt núna að fá tilfinningu í kinninni og eyranu. deyfing er skemmtilega skrýtin tilfinning. dýr líka. haríus og karíus eru dýrir skrattar. ég er að hugsa um að kæra vífilfell. ætla að kæra þá fyrir að hafa selt kók án þess að líma á flöskurnar flennistóra límmiða sem á stendur: KÓK HÆKKAR TANNLÆKNAKOSTNAÐ OG VELDUR APPELSÍNUHÚÐ. svo kæri ég þá fyrir að hafa kostað mig margar þúsundir króna í tannviðgerðir og fatainnkaup þar sem kókið hefur fitað og stækkað læri og rass og í framhaldi hef ég neyðst til að eyða í stærri föt. svo mun ég vinna málið og fá margar milljónir í skaðabætur og flytja til hollywood og verða fræg svona troublemaker eins og anna nicole smith.
góð hugmynd. skál í kók.

innrás klámsíðanna er hafin. það er verið að eyðileggja gestabækurnar okkar!!! helvítis pakk.

þegar maður vinnur í lífeyrissjóði kemst maður (mig langar að segja kona, en nenni ekki að standa í ismum núna), ekki hjá því að velta lífeyrissparnaðinum fyrir sér. það tekur vissulega á sálina í mér því þessa dagana er ég haldin einhverri óstjórnlegri dauðaangist, mér finnst lífið vera svo stutt, ég svo lítil og máttlaus gagnvart endalokunum, tíminn svo fljótur að líða. þetta hrjáir mig og liggur eins og blýsjal yfir öxlunum á mér. einmitt núna þegar allt er samt svo gott og fínt, ungt fólk á rólegri uppleið og tilveran brosmild. ég er í orðsins fyllstu merkingu með tvo púka á öxlunum þessa dagana. annar þeirra brosir og sýnir mér hvað ég hef það gott, en svo líður að kvöldi, ég ligg ein í myrkri og þá potar hinn púkinn í eyrað á mér og hvíslar að mér að ég hafi enga stjórn á því hvernig ég muni enda og að ég muni svo sannarlega taka enda. þetta truflar mig því ég veit fullkomlega að ég get ekki eytt tímanum í svona rugl, ég græði ekkert á því að lifa í eilífum áhyggjum af því að deyja. ég verð bara að taka mig saman í andlitinu, get a grip og komast yfir það. vona að þetta tengist bara alvegaðverðaþrítugkrísunni og líði svo bara hjá. spurning hvort það tengist eitthvað líka þessari eilífu æskudýrkun sem herjar á mann allstaðar að. nú er ég sko á aldri við konurnar sem leika þroskaðar eiginkonur fimmtugra karla í bíómyndum. catherine z jones er yngri en ég og er gift manni sem er eldri en pabbi, penelope cruz er yngri en ég og er að deita rúmlega fertugan tom cruise, þær eru orðnar virtar leikkonur með flottan feril að baki og farnar að teljast til elítunnar í skrollývúdd. hvað er ég? endalaus afleysingastarfsmaður í bráðabirgðadjobbi, á bara húsgögn sem var skutlað í mig á leið á haugana, föt sem voru á leið í flóttamannabúðir og bíl sem ég er hrædd um að loka því hann gæti molnað í sundur. hver mánaðarmót eru kvöl og pína andrésína því kaupið er búið um leið og það byrjar, eyðsla er sársaukafull og kvöldin slepjast hjá í eilífu sjónvarpsglápi.
ég sem hélt að ég væri bjartsýn og jákvæð manneskja... greinilega eitthvað illa útsofin í dag litla mín.
ég hef það fínt og mun deyja eftir marga marga áratugi úr hárri elli. takk fyrir mig.

langar bara svona rétt fyrir helgina að benda áhugasömum á síðuna www.batanga.com þar sem hægt er að hlusta á allar mögulegar gerðir af latínó tónlist. ef einhver skyldi hafa jafn gaman af slíku og ég....
góða helgi

einu sinni var ekkert verðtryggt. svo fékk fullt af fólki námslánin sín fyrir klink og eignaðist hús ókeypis, og svo varð allt verð-, vísitölu- og gulltryggt og nú gera lán fátt annað en að stækka með tímanum. ég stækka líka með tímanum og til að geta staðið undir kröfum vestrænna neyslusamfélaga, nú þá þarf ég að klæðast í föt sem einhver hefur saumað úr upprunalega náttúrulegum efnum, borga fyrir mat sem aðrir hafa tínt, ræktað, sigtað, síað og drepið fyrir mig, borga fyrir að búa í húsi sem er byggt úr náttúrulegum efnum sem aðrir hafa verkað, borga fólki fyrir að ala börnin mín upp, eiga bíl til að geta komið öllum á rétta uppeldisstofnun tímanlega, borga fyrir nám sem ég fer í til að vera gagnleg á vinnumarkaði þar sem ég svo sinni starfi sem stuðlar að áframhaldandi starfsemi fyrirtækis sem svo skilar mér ákveðinni upphæð í lok mánaðar. sú upphæð hefur svo hringrásina upp á nýtt. mikið djöfulli er ég orðin leið á þessu. ég hata manninn (segi ég og stafa manninn, því kona var það ábyggilega ekki), sem fann upp peninga og lán. stórar svartar kyrkislöngur sem vefja sig hægt og rólega um hálsinn á stóreygðum og saklausum ungmennum sem eru rétt að skríða út úr vernduðum kviði skólakerfisins...og það herðir að og herðir að og sleppir aldrei því lánin eru öll nógu andskoti löng til að endast fram að ellilífeyri sem er þá aftur orðinn svo lágur að endarnir virka alltaf jafn aðskildir.
ég er að hugsa um að klæða mig úr öllu og flytja með familíuna upp í tré í Nýju Gíneu þar sem allt kostar ekkert, peningar eru óþarfi og tíminn líður á eigin forsendum.
mig langar í launahækkun.

var einhver að tala um fréttir? njah, fréttir smjettir. fréttir á íslandi eru prump. það leysast öll mál alltaf svo auðveldlega, helst engin spenna í neinu í meira en korter. í mestalagi frá útgáfu moggans til hádegisfrétta en þá er búið að nappa glæpónana og læsa þá inni og taka af þeim skýrslu og henda þeim út aftur. sérstaklega auðveldur bransi í landi þar sem ræningjar eru nógu miklir nipwits til að rupla í hveragerði, og það bíllausir! svo finnst dauður kall í neskaupstað (íbúatala 3110 í des.2003) og allt C.S.I lið íslands hrekkur í gírinn og dustar rykið af smásjánum. ég varð reyndar aðeins spennt og vonaði að þetta hefði verið kaldrifjað mafíósamorð sem ætti eftir að draga langan dilk rannsókna og uppgötvana á eftir sér... en nei, þetta var bara klaufi sem gleypti hálft kíló af dópi, fékk svo illt í magann og dó. fréttir smjettir. ekki það að sosum er ósköp fínt að búa þar sem ræningjarnir eru allir kjánaprik og maður getur gert ráð fyrir því að endurheimta eigur sínar að öllum líkindum fyrir kvöldfréttir. geðsjúkir fjöldamorðingjar eru óþekktir og þeir sem hafa tendensa fá vinnu í sláturfélagi suðurlands.
ein tegund glæpóna þykir mér þó verst og af þeim er mest hér á bæ, en það eru þeir sem ákveða hluti eins og að maður geti ekki keypt sér húsnæði án þess að fara í greiðslumat og svo fer maður í greiðslumat og skal bara punga út 5900 krónum fyrir því vesgú og takk fyrir mig. valmöguleikar eru núll. það er nú meira helvítis pakkið. sem breytir þó ekki því að dagurinn í dag er hinn fegursti....

og þá kom steypiregn og vatnið óx og óx, þá kom steypiregn og vatnið óx og óx, þá kom steypireeeg og vatnið óx og óx, en húsið á bjarginu stóð. tan tan.
lóa lét heyra í sér í gestabókina mína og þórður líka. slík samskipti koma mér í gott skap. og ég var að fá allt samþykkt og nú eru bara formsatriði eftir og þá verð ég orðin háttvirtur eigandi að 40% rauða tignarlega hússins við endann á regnboganum. (kannski ekki nákvæmlega en það hljómar betur). og húsið mitt á að heita stjörnusteinar eins og einhver gata uppi í sveit, því þá verðum við íbúarnir svona kærleiksbirnir í bleikum gerviloðkápum með sól og tungl á mallanum og allt verður svo fallegt. oh hvað veðrið í dag gefur ranga mynd af fegurð dagsins... allt er best.
sem minnir mig á það að ég þarf að undirbúa fund fyrir morgundaginn, en það getur samt ekki komið mér í vont skap. huh, onei. held nú síður.
koss og faðm stórt til lóu og þórðar og búalfanna á stjörnusteinum.

jeg er heledöd.
skrum og blödeskum með flödeskum.
2529 er algengasta ending á kennitölum á Íslandi og notkun nafnnúmera var hætt árið 1975.
ójá.

mér finnst leiðinlegt að lóa vilji ekki skrifa meir. en skil samt þetta með tilvistarkreppuna. spurning kannski um að við förum öll að taka svolitla Pollýönnu á þetta alltsamant og leggjum inn í gleðibankann eitthvað annað en tóman blús og eitt lag enn og smælaðu framaní heiminn, þá smælar heimurinn framaní þig. ég heiti Primula Toadfoot of Frogmorton á Hobbitsku. er að hugsa um að vera bara Primula héðanífrá, en það er erfitt að vera súr heiti maður Primula. Ég fór í göngutúr með familien í gær. tvo slíka reyndar. mikið óskaplega er gott að veðrið skuli vera að batna smám samant.
gæti verið sniðugt hjá mér að gera eins og sumir aðrir bloggarar sem skrifa bara um þjóðmálin og fréttirnar. þá hafa þeir alltaf skoðun, nóg af stórum umskriftarefnum og langt og mikið blogg. þannig fólk virkar eins og það eigi sér svaka innihaldsríkt líf. við hin hljómum fátæklegri, enda daglegt líf sosum enginn endalaus alsnægta uppákomubrunnur þar sem allt leikur á reiðiskjálfi allan liðlangan daginn. ónei, svosem ekki... allt fullt af mínútum og klukkutímum sem eru enganveginn í frásögur færandi og það gerir svona bloggsíður svolítið óþægilegar þegar maður sest niður og ætlar að vera brilljant og sniðugur, þá er bara andskotann ekki frá neinu að segja. nú þá er hægt að kvarta yfir því... þannig að þetta getur mjög auðveldlega dottið niður í sjálfsmeðaumkvunarkvartisíður, sem ég hef sjálf fengið að reyna, en svo er líka fólk sem er bara fyndið. þannig er hún lóa litla mín. hún kann að segja frá svo óhugnalega ómerkilegum uppákomum þannig að þær hljómi gersamlega hilarious og maður frussar yfir tölvuskjáinn úr flissi. slíkt lífgar uppá þurrpumpulegan hversdaginn hjá okkur hinum, en hjálpar lóu sjáfri kannski ekki eins mikið því fæst okkar hlægja hæðst að sjálfum sér. oseisei.
kannski væri bara best að skrifa um eitthvað allt annað en sjálfan sig......?
ps. svo eru nottlega til litlir perrar eins og hann hurlgurl

þakka pent fyrir mig kæru Lóa og Þórður. gott að fá fæturna aftur niður á jörðuna og hefja leikinn þar sem frá var horfið. ég skil ekki hvaðan þetta brjálæði kom yfir mig og hef ég nú gert mér grein fyrir því að þessi síða var í upphafi hvort eð er bara fyrir ykkur tvö, nú og ef ég viðheld því markmiði þá verður lífið svo mikið mikið auðveldara og ég samkvæmt öllu að geraða gott við að uppfylla eigin væntingar. þe. væntingarnar um að eiga tvo lesendur. ójá. nú þýðir ekkert nema pollýannan á þetta allt samant. hef ákveðið að láta aldrei í minni pokann fyrir greiðslumatsyfirvaldinu og skal mér takast að kreista aura úr öllum svitaholum þar til ég fæ ókey á blaðið mitt og get keypt íbúðina mína. annað er fásinna. nú og svo er ég að losna við kvefið, finna ögn áhugaverðari verkefni í vinnunni og það er að koma helgi. sálfræðinemar mega analísera þessar uppsveiflur í skapi mínu þegar föstudagar eru ráðandi.
heyrðu já og við lóa sátum saman á sinfoníutónleikum í gærkvöldi. það var fínt, en við höfðum fengið nóg af rússneskum byltingum, finnskum fátæklingum og örvæntingu í tónum þegar kom að hléi og létum okkur því hverfa ásamt mínum ektamanni. ektamaðurinn fór heim til ektabarnanna en við systur ákváðum að næla okkur í eins og einn öl. það tókst nú ekki betur en svo að úr því varð hið fínasta endurminningakvöld með gömlum góðum vinum mínum, en ég skulda lúí svona girls night out.
spurning dagsins: er kók óhollt og fitandi, bara óhollt eða bara fitandi?

Þórður er snilli. kannski ekki nema von, enda maðurinn gall-harður femínisti, gersamlega at-ease með eigin karlmennsku, úttroðinn af mannfræði og umhverfisvænn í þokkabót. geri aðrir betur og skapi aðrir mannkynsvænni syni! say no more! nod nod, know what I mean!... (varð að taka smá Python á þessa rullu, fannst það eiga einhvernvegin við).
nema hvað, hann benti mér svo vinsamlegast á að betla í gestabókina. þannig er nefnilega mál með vexti að telpur eins og ég sem þykjast nokkuð góðar og hreint ágætar, nú þeim getur þótt gott að fá búst. við mannkynið erum nú einu sinni þannig gerð að við komumst langt á athygli annarra. lóa systir mín er sæt og fín og hún lætur reglulega vita af sér í gestabókinni minni, sem aftur skapar bros á mínum vörum og eykur skrifgleði og tilfinningu um tilgang. mikið óskaplega þætti mér vænt um einstaka komment frá þeim hræðum sem leggja leið sína hingað, ef þær eru þá til. hmmm....

greiðslumatið eitthvað að vefjast fyrir okkur. jamm og jæja. held að hausverkurinn minn tengist því eitthvað. en well... bráðum kemur vorið. merkilegt hérna í vinnunni hvað það hafa startað margir kúrar. einu sinni voru allir á herbalife. svo hættu allir að borða fitu. fyrir jólin var það svo bara-kjöt-kúrinn, þangað til yfirmaðurinn fékk nýrnasteina, og svo núna er það kolvetnasnautt. held nú samt að við séum öll eiginlega um það bil nákvæmlega eins og við vorum fyrir herbalife dagana. tók reyndar ekki þátt í neinu af þessu sjálf. ég hef tekið eftir því að því fleiri megrunarkúrar sem eru í gangi í kringum mig, því skemmtilegra finnst mér að borða djúsí mat. sko það verður gaman þegar ég borða hann fyrir framan þá sem eru að telja oní sig kaloríur, prótín, fitu, kólesteról, kolvetni og súrefni.
mmm....matur......

kannski spurning um lífsstíl.....hmmm.... aaasssk... tilvistarkreppa.... eraðnálgastþrítugt.....

það að eiga gestabók sem er eins og mín eftir að hafa lesið gestabók sem er eins og hjá lóu eða hulla, nú það er hreinlega þunglyndisvaldandi.

ehemm. afsakið örvæntinguna þarna fyrr í dag. er búin að eyða morgnum gærdags og ídagdags í námskeið í power point. langar mest að gera ógeðslega skrípó glærusýningar þar sem allir eru krúttílegir og snúast í hringi og skoppa um með trommusólói. verð víst að beisla sköpunargleðina og aðra gleði og láta mér nægja grá-blá glæra með einkennisstöfum í bakgrunni og voða penu lúkki en engu sem snýst, hreyfist eða heyrist í. djöh...! er amk búin að fatta að ég get stungið einum tappa í eyrað hér í arbejden þar sem ég næ útvarpinu í mexíkó inn í eyrað mitt. það er oft gaman á útvarpsstöðvum í mexíkó. sérstaklega þar sem spilað er salsa. sem þýðir sósa eins og ógeðslega margir vita en ákveðin kona hér á skrifstofunni getur aldrei troðið því inn í skallann á sér að það er asnalegt að segja salsasósa. sosum gamall pirringur... það er bara allt einhvernvegin meira pirrandi í dag. og fleiri dagar eru pirrandi þegar ég fæ ekki að gera það sem mér finnst gaman. ekki eins og maður biðji um mikið. gefur ágæta mynd af ástandinu þegar maður gerir sér grein fyrir því að stórkostleg framför og gleði hjá mér felst í því að geta mögulega orðið kennari! hvað er orðið úr þessum heimi? dios mio og salsasósa!!

er gaman að blogga? ég veit það ekki...
held að ég lifi í vitlausum heimi til að vera að þessu. ég er bara kerling með kvef, hor og hósta að skrifa niður eitthvað bla sem kemur engum að gagni.
ég er tilgangsleysið uppmálað.

förstudagur. gott mál. heimilið mitt er orðið hjálparstofnun. ekki þó kirkjunnar. bý samt rétt hjá kirkju. hef einhverra hluta vegna yfirleitt búið eigi alls langt frá slíkum stofnunum. veit sosum ekki hvað það gæti sagt okkur hvorki um sjálfa mig né kirkjur.
rólegt á skrifstofunni. heyri bara lágt muldur í einstaka símtölum í fjarska. administrator tölvan malar, prentarinn segir bíp af og til þegar hann vill fá umslag í sig og síminn hringir mjúkt grrrrr..... grrrrr.... rautt ljós blikkar á honum.
ég er haldin manískri þráhyggju eftir að skrá allar kennitölurnar. les þær í alvörunni og sé mynstur. held að 2529 sé algengasta ending á kennitölu á Íslandi. vinsamlegast afsannið það.
ég þarf að fara að komast út.

hei hó. ég er í betra skapi í dag. svaf mun betur eftir að allir hættu að hafa hita eða ræpu heima hjá mér.
í dag er ég búin að rita eina fundargerð og skrifa niður minnispunkta um framtíðar áætlunar mögulega kynningar starfsemis umræðu tillögur fyrir næstkomandi fund. ó ég hlakka svo til.
fór út að borða með mið-fjölskyldunni í gær (hvorki kjarnafjölskyldunni né stórfjölskyldunni heldur hinni) í tilefni af kvart-aldar afmæli lillu sys. mæli með ostapizzunni og ítölunum með gítarana. þeir syngja fínt. svo komu þarna nokkrir aðrir ítalir sem settust aðeins í kring og sungu með í lágum rómi. ábyggilega að reyna að fá smá nostalgíupillu eftir allt fjandans frostið. skil það sosum vel þegar heit-blóðs-fólk lendir fyrir stríðni örlaganna hér uppi á klaka þar sem bros og faðmlög eru dýr. en jæja, lítið sem ég get gert í því nema bara splæsa gefins brosum á mannskapinn. þykist reyndar vera ágætlega góð í því. ég hef nebblega þjálfast í svona ókunnugratali og almennri jákvæðni í gegnum tíðina. ekkert slæmt um það að segja. fór td. í fiskbúðina í gær. það var sko fyrir 17 mánaða aðilan sem ekkert hefur viljað borða undanfarið, ekki því ég borðaði bæði fisk og ostapizzu í kvöldmat. nema hvað, kisa nokkur reyndi að komast inn í fiskbúð. ég nefndi það við fisksalann og í framhaldi af því spunnust hinar ágætustu samræður um þróun í kattahaldi miðbæjarbúa, átvenjum kattanna og holdafari ungmenna. klassísk umræðuefni. og ég þakkaði svo pent fyrir mig, kvaddi og gekk út í kuldann hin ánægðasta og í bakgrunni mátti sjá glitta í brosandi fisksala í gegnum rúðuna. það er svo auðvelt að gera þennan heim fallegri ef við bara drögum fésið útúr rassgatinu á okkur.
ó já.
ps. með fési í rassgati á ég við (á frekar óskýran máta) þegar fólk er svo upptekið af eigin tilveru og rassgati að það gleymir/nennir ekki að leyfa tilveru ókunnugra að fléttast inn í sína eitt augnablik.
eða er ég of djúp...?

hún á ammælí dag hún á ammælí dag hún á ammælún lóaaaa.... hún á ammælí dag. tantan. bravó og húrra! afsakið ég komst ekki fyrr. var föst á fundi þar sem ég reyndi að vera fullorðins- og formleg. þótti ég svo verða fyrir aldurs/gleðifordómum... það lýsir sér þannig að ég upplifi að fólk taki mig ekki alvarlega og tali niður til mín sökum þess að ég er yngst og er djókari að eðlisfari. gæti verið paranoja en gæti verið ekki... einhverra hluta vegna eru amk allir hinir ávarpaðir með fornafni (ekki gælunafni) og ávarpaðir eðlilega. ég fær alltaf lítið bros (veit ekki hvað býr að baki því) og svo er ég ávörpuð sem maja mín. maja mín, vildirðu nokkuð útbúa svona plögg fyrir okkur?...
er ég paranojd eða þarf ég að fara að vinna í ábúðarmikla svipnum og húmorsleysinu?
en jæja, nóg um það í bili. í dag er fagur dagur því lóa litla er 25 ára. trallala....

ætti að vera farin heim. er að bíða eftir að helvítis litaprentararassgataprumputussinn drulli útúrsér 8 sinnum 7 blaðsíðum en hann gerir það svo hægt að ég finn hvernig gráu hárin poppa upp á skallanum á mér, augun tútna út, svitaholurnar opnast og nasirnar þenjast. ég vil fara heim en neeei, á morgun er fundur og í dag hafa allir verið of uppteknir til að ræða við þessa litlu þarna í horninu og svo nú loksins þegar ég á að vera farin er kominn tími fyrir mig að prenta út helvítisdjöfulsinsandskotans bréfadruslurnar sem ég hefði getað verið löhöngu búin að prenta út úr risaeðluskjaldbökulitaprentara dauðans.
aaaaarrrrgggghhh!!!!!!!!............... en ég brosi bara og segi blítt "já, ekkert mál".
ég hata skrifstofur.

góðan og gleðilegan mánudag kæru lesendur. nú er enn ein helgin yfirstaðin og ég mætt aftur með báðar kinnar í rassafarið á bláa skrifborðsstólnum. heftarinn, gatarinn, pennarnir og gulu miðarnir á sínum stað eins og ég hafi aldrei farið í burtu. fékk samt að rífa janúar framanaf dagatalinu mínu. þar fór það...
verð send á power point námskeið í næstu viku. getur verið gott að kunna, en ef það hljómar spennandi í þínum eyrum, þá ert þú mjög líklega ekki mín týpa. ég horfði óvart á hluta af silfri egils um helgina. þar sátu 4 karlmenn og töluðu karlmennsku um fjölmiðlamál. einn af þeim var ólafur teitur (þekkti hann eitt sinn vel), dagur eggertsson (með rómantískugamanmyndahughgrantgreiðsluna) og einhver gráklæddur jakkafati, nú og svo auðvitað þessi rauðhærði með krullurnar. ég nennti nú ósköp lítið að setja mig inní umræðuna, enda hún greinilega komin langt og leiðinlegt um mál sem ég fylgdist með í upphafi en hef fengið yfirdrifið nóg af. ætli vandamálið sé ekki það að það sem við heyrum, sjáum og lesum kemur í mestu magni frá fjölmiðlum, nú og eins og hver önnur starfstétt hefur endalausan áhuga á sjálfri sér er ekki nema von að við heyrum, lesum og sjáum fátt annað en fjölmiðla, um fjölmiðla, frá fjölmiðlum til fjölmiðla. (fyrir utan það að þetta er sosum bölvað brask sem gengur á meðal þessara skratta þarna hinumegin við ofurtekjumúrinn).
nema hvað, upphaflega ástæðan fyrir því að ég nefndi þennan blessaða þátt er þó ekki enn komin fram. hún er hinsvegar sú að ég átti ekki til orð yfir því hvernig blessaðir gestir krulla sátu. hvað er það með karlmenn þegar þeir setjast í stóla og glenna upp á sér klofið (í þessu tilfelli beint framaní myndavélarnar)?! ég hreinlega skil ekki hvaða líkamstjáning er þar á ferðinni og get ekki annað sagt en að mér þyki hún frehehekar hvimleið. ég er kannski að oftúlka en á bak við svona stellingar þykist ég alltaf sjá rembu... hvaða forskeyti sem hún hefur nú.
farin heim í dag. bless á meðan.