andskotans djöfulsins helvítis djöfulsins andskotans asni kúkur fáviti piss.
ég var búin að skrifa þessa líka löngu og fínu og skemmtilegu færslu (þó ég segi sjálf frá) og ýtti svo bara á post og þá kom eitthvað error drasl og nú finn ég hana ekki aftur. hugleiðingar mínar hafa verið útmáðar, gerðar að engu og eyðilagðar á augnabliki. ég sem var svo stolt og ánægð færslumóðir. helvítis djöfulsins andskotans helvítis drasl. ég er svo fúl að mér dettur ekki einu sinni fjölbreyttara blót í hug. skítur og fáviti. hálftími af degi mínum til einskis. ekkert stendur eftir til minningar um tilveru pistilsins nema gagnslaus reiði ungrar konu í leðursófa.
ég er ekki að öskra upphátt og ég er með gersamlega hlutlausan svip á andlitinu. fólk sem sæi mig núna myndi aldrei geta ímyndað sér hversu brjáluð ég er í raun og veru. það gæti allt eins haldið að ég væri að pikka inn ritgerð eða heimaverkefni eða bara tölvupóst um ársgjöld í 6. flokk vals fyrir veturinn.
en ég er urrandi gargandi skrjáluð. mér er skapi næst að henda tölvuskrattanum í vegginn og hlægja hástöfum þegar hún splundrast í sló mó og brotin falla á gólfið með mögnuðum hávaða og blóðdropum (sem birtast til að gefa þessu sérstakan drama-effect).
mikið er gott að vera alin upp við stóíska ró og að kunna að hafa stjórn á skapi sínu og hindra útgang reiðinnar. þá halda nefnilega allir að ég sé alltaf í góðu skapi.

nja... en ég er samt alveg í góðu skapi. varð bara svolítið svekkt. ætli þetta hafi nokkuð verið skemmtileg færsla hvort eð var.

arg.