ég fór í brúðkaup á laugardaginn. fólk á mínum aldri er víst eitthvað meira í því að gifta sig en td. fólk á aldri við foreldra mína. það er ábyggilega hægt að tína til góðan bunka af ástæðum fyrir því.
eníhú þá sannfærist ég betur og betur eftir því sem líða tekur á daginn um að þetta brúðkaup hafi ekki verið nema lítill þáttur í einu allsherjar samsæri. gegn hverjum? jú auðvitað mér. enda er flestum samsærum beint gegn mér á einn eða annan hátt, bara mis augljóslega.
ég er viss um að þessi vika sem er að hefjast í dag, hefði átt að vera rosalega mikilvæg í mínu lífi. einhver undur og stórmerki áttu að eiga sér stað, ég hefði átt að vera óviðjafnanlega skapandi og kraftmikil, jafnvel svo að það hefði náð að ógna sitjandi ríkisstjórn og allri grunn-byggingu lýðræðisins á vesturlöndum. ég hefði getað séð í gegnum allar utanríkisstefnur bandalagslandavandabandagættuþinnahanda. svei mér þá ef þetta hefði ekki verið vikan sem mér var ætluð til þess að láta mér detta í hug verkefnið sem ég hefði fengið friðarverðlaun nóbels fyrir.
þetta sáu stjörnufræðingar stóra bróður fyrir og massíft apparat var sett í gang til að fyrirbyggja snilligáfu mína þessa viðkvæmu daga.
brúðkaup var sett á laggirnar, þar sem fengin voru til að gifta sig tvö grunlaus ungmenni sem hafa enn þann dag í dag ekki hugmynd um að þau hafi gift sig útaf öðru en ást og kærleika.
veislan var skipulögð undir vökulu auga yfirvaldsins og nafn mitt ritað á lítinn grænan miða við borð svo að ég myndi sitja á réttum stað miðað við upptökutæki og eftirlitsvélar ýmiskonar.
svo hófst eitrunin. áfengi af ýmsum gerðum var vísvitandi látið standa á öllum þeim borðum sem ég kom nálægt og á þaulskipulagðan hátt var séð til þess að glasið mitt var alltaf fullt.
að sjálfsögðu var þetta ekki venjulegt áfengi sem hellt var í mitt glas heldur sérstaklega blönduð mixtúra sem gerði það að verkum að ég hresstist við hvert glas, lét mér ekki detta í hug að fara að sofa og að auki hefur að öllum líkindum verið skellt útí smá sannleikslyfi. það hafa þeir gert til að fá mig til að kjafta frá því sem ég veit. en þeim mistókst það all hrapalega. mér tókst að sjá viððeim og ég passaði mig sérstaklega að segja eintóma vitleysu allt kvöldið og langt framundir morgun. ég sá líka alveg í gegnum þetta með skoska útsendarann... ég talaði við hann með skoskum hreim totally brilljant, en honum tókst ekki til að dáleiða mig með röndótta jakkanum og doppótta bindinu. no way jose.

að vissu leyti verður þó að viðurkennast að samsærisfólkið hefur uppskorið erindi sem erfiði. ég svaf sama og ekkert og vaknaði svo með þann versta höfuðverk sem ég hef nokkurtíman fengið (algengar hliðarverkanir af svona sannleikamixtúrum og drykkjum blönduðum af sérsveitum yfirvaldsins), og ég sé ekki fram á að ná mér að fullu á strik fyrr en í lok vikunnar.
og þá verður orðið of seint að virkja kraftinn sem átti að koma yfir mig þessa viku.
far well mín kæru friðarverðlaun... sniff...